هرچه کنی به خود کنی...

آن که از دنیا اندوهناک است ، از قضاى خدا خشمناک است . و آن که از مصیبتى که بدو رسیده گله آرد ، از پروردگار خود شکوه دارد و آن که نزد توانگر رفت و به خاطر مالدارى وى از خود خوارى نشان داد دو ثلث دینش را به باد داد ، و آن که قرآن خواند و مرد و راه به دوزخ برد از کسانى بود که آیات خدا را به فسوس گرفت و افسانه شمرد ، و آن که دلش به دوستى دنیا شیفته است دل وى به سه چیز آن چسبیده است : اندوهى که از او دست بر ندارد ، و حرصى که او را وانگذارد ، و آرزویى که آن را به چنگ نیارد . [نهج البلاغه]

noghteoj

هرچه کنی به خود کنی...

به نام خدا

خداوند با « نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی» خلقت خاصی را از جانب خودش برای انسان در نظر گرفت. روح دمیده شده منشاء عقل، تفکر، اراده و اختیار انسان شده است. صعود و رسیدن به بالاترین مراحل کمال در انسان بر اثر همین روح می باشد که هیچ مخلوقی از این موهبت الهی برخوردار نمی باشد.

انسان با داشتن کامل ترین و مناسب ترین مصالح برای بنای خود می تواند به بالاترین درجات انسانیت عروج کند و جای هیچ بهانه ای در این خصوص نیست.خداوند در آیه 39 سوره نجم به انسان هشدار می دهد « وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى » که برای انسان جز حاصل تلاش وی نیست.

حکمرانی مملکت درون انسان به خودش واگذار شده است، در صورتیکه درون خود را منطبق با فطرت، عقل و بیرون خود را آمیخته به شرع نماید مصداق انسان کامل خواهد شد. انسان با گماشتن سه عنصر عقل، فطرت و شرع در کل منطقه وجود خود به سیطره کامل در این محدوده دست خواهد یافت که جنبیدن پشه ای از نظرش دور نخواهد ماند، در غیر اینصورت مملکتش رو زوال و نابودی خواهد رفت، و عنوان مملکت بی صاحب را خواهد گرفت و بی اعتمادی، نومیدی، نگرانی، شک و ظن جای امید و اعتماد و خوش بینی را پر کرده سرزمینی که مستعد پیشرفت و شکوفایی بوده است به رکود و نابودی خواهد کشاند.

اهمیت این قضیه در آیه « انّ الله لا یُغیِّرُ ما بقوم حتّی یغیّرو ما بانفسهم » خداوند سرنوشت هیچ قومی و «ملّتی» را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنها خود تغییر دهند، بخوبی بیان شده است.

سوره حجر آیه 29

سوره رعد آیه 11

سیده خدیجه سعادتمند

منبع

کلمات کلیدی:

نوشته شده توسط سیده خدیجه سعادتمند 95/6/26:: 9:36 عصر | () نظر