به نام خدا

خداوند با « نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی» خلقت خاصی را از جانب خودش برای انسان در نظر گرفت. روح دمیده شده منشاء عقل، تفکر، اراده و اختیار انسان شده است. صعود و رسیدن به بالاترین مراحل کمال در انسان بر اثر همین روح می باشد که هیچ مخلوقی از این موهبت الهی برخوردار نمی باشد.

انسان با داشتن کامل ترین و مناسب ترین مصالح برای بنای خود می تواند به بالاترین درجات انسانیت عروج کند و جای هیچ بهانه ای در این خصوص نیست.خداوند در آیه 39 سوره نجم به انسان هشدار می دهد « وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى » که برای انسان جز حاصل تلاش وی نیست.

حکمرانی مملکت درون انسان به خودش واگذار شده است، در صورتیکه درون خود را منطبق با  فطرت، عقل و بیرون خود را آمیخته به شرع نماید مصداق انسان کامل خواهد شد. انسان با گماشتن سه عنصر عقل، فطرت و شرع در کل منطقه وجود خود به سیطره کامل در این محدوده دست خواهد یافت که جنبیدن پشه ای از نظرش دور نخواهد ماند، در غیر اینصورت مملکتش رو زوال و نابودی خواهد رفت، و عنوان مملکت بی صاحب را خواهد گرفت و بی اعتمادی، نومیدی، نگرانی، شک و ظن جای امید و اعتماد و خوش بینی را پر کرده سرزمینی که مستعد پیشرفت و شکوفایی بوده است به رکود و نابودی خواهد کشاند.  

اهمیت این قضیه در آیه « انّ الله لا یُغیِّرُ ما بقوم حتّی یغیّرو ما بانفسهم » خداوند سرنوشت هیچ قومی و «ملّتی» را تغییر نمی دهد مگر آنکه آنها خود تغییر دهند، بخوبی بیان شده است.