متاسفانه اثر منفی خیلی زیادی دارد. چون آنهایی که از واتس آپ و وایبر و ویچت و تانگو استفاده می‌کنند یا به صورت غلط استفاده می کنند یا به صورت صحیح. آنهایی که غلط استفاده می‌کنند بی اعتمادی و سوءظن زن به مرد و مرد به زن، خیانت، بی‌غیرتی و آلودگی نتیجه کارشان است. خانواده‌هایی که اصلا درست هم استفاده می کنند دارند وقتشان را از بین می‌برند و به همدیگر نمی‌رسند. بچه مذهبی داریم و استفاده غلط هم از واتس آپ نمی‌کند و در گروههای خوبی هم قرار دارد و به همدیگر اطلاعات خوب می‌دهند ولی خانم این طرف سرش توی موبایل است و آن طرف هم آقا سرش توی موبایل است. اینها با هم حرف نمی‌زنند. به مرور از هم دور می‌شوند. الان دارند می‌روند برای جدایی و طلاق.

ببینید افرادی که در غرب غرق این فن‌آوری‌ها می شوند تنها هستند و آنجا خانواده معنای چندانی ندارد. با هم بودن و عشق و محبت و کنار هم بشینند و گپ بزنند و … ندارند. مجبورند با این طور چیزها سر خودشان را گرم کنند. یا با گربه و موش و سگ باید سر خودشان را گرم کنند یا با واتس آپ و وایبر و… ما ایرانی مسلمان هستیم. باید بنشینیم دور هم. با عمه، عمو، خاله، دایی و … رفت و آمد کنیم، گپ بزنیم و ارتباطات فامیلی داشته باشیم. این نرم افزارها برای ما ساخته نشده برای غربی‌ها ممکن است خوب باشد و خلاءهایشان را پر بکند ولی ما را از هم دور می‌کند. لذا بنده به جد با اینها مخالفم؛ چون آثار منفی آن را دیده‌ام.

پی نوشت :
حسین دهنوی، نرم افزار آیین شوخی و قوانین خوشی، سایت اسک دین

رو به روی قاب آینه ایستاده بود و در حال شانه کردن موهایش متوجه موی سفیدی شد که تا حالا ندیده بود، دلش لرزید و شانه از دستش سر خورد و به زمین افتاد چشمانش را تیز کرد و با دو انگشت موی سفید را بالا گرفت و گفت: خدای من دارم پیر می شوم. آن روز تا شب فکرش درگیر همین موضوع بود مثل اینکه آن مو، سفیر مرگ باشد دائم مواظب کارهایش بود. حالا اما سال ها از آن روز گذشته او دیگر موی سیاهی در سرش نیست، اما نمی دانم چرا هنوز آماده رفتن نشده است؟!

ماهنامه خانه خوبان، سمانه هوشمند، آذر 94، شماره 82

اللّهمّ إنّی أعوذ بک من علم لا ینفع و عمل لا یرفع، و دعاء لا یسمع؛

خدایا از دانشى که سود ندهد و عملى که مقبول نیفتد و دعائى که شنیده نشود بتو پناه میبرم.

(نهج الفصاحه حدیث 517)

وه که زیبا و باشکوه بود. همه فرشته‌ها در صفوفی منظم در برابر فرمان خدا تسلیم شدند و مقابل حضرت آدم پیشانی خشوع بر مُهر اخلاص گذاشتند. منظره‌ای بسیار حیرت‌انگیز و تحسین‌برانگیز بود. به قدری که زبان‌سخنرانان و قلم نویسندگان تا به امروز نتوانسته‌اند به قله وصفش صعود کنند و هیچ پرنده‌ی خیالی نتوانسته همه ابعادش را بر بوم اندیشه‌اش بکشد. سراسر عرش را سکوت معنوی فراگرفت. در این میان شیطانِ شیدا همچنان تمام قد ایستاده بود. نگاهی به ملکوتیانِ گوش به فرمان می‌کرد و نگاهی به عظمت خدا. به او امر شد تو هم در برابر جانشین من، سر احترام به زمین بندگی بگذار. غُل غرور و زنجیر کبر تاب و توان هرکار مثبتی را از او گرفته بود. به دست و پا افتاد، شروع کرد به چک و چانه زدن. ندای رحمانی را شنید: در یک کلام، اگر خواسته یا حرف حسابی داری، شفاف بگو؟

خدایا! من غافل‌گیر شدم. من گُلواره کجا و آدم گِلواره کجا؟ به من یک «فرصتی» بده؛ مرا از این تکلیف معاف کن تا چنان عبادتی در محراب کبریای‌ات کنم که همه جن و انسان تا قیامت، انگشت حیرت به دهان گیرند و از«فکر انجامش» فرو مانند. قبولِ؟ و خداوند به او گفت: تو از یک معنای دقیق عبادت غافلی:

«عبادت چیزی است که من، خدای‌تو، می‌خواهم نه آن چیزی که تو،بنده‌ی من، می‌خواهی»

کودکی از مسئول سیرکی پرسید: چرا فیل به این بزرگی را با طنابی به این کوچکی و ضعیفی بسته اید؟ فیل میتواند با یک حرکت به راحتی خودش را آزاد کند و خیلی خطرناک است!
صاحب فیل گفت: این فیل چنین کاری نمیتواند بکند. چون این فیل با این طناب ضعیف بسته نشده است. آن با یک تصور خیلی قوی در ذهنش بسته شده است.
کودک پرسید چطور چنین چیزی امکان دارد؟
صاحب فیل گفت:
وقتی که این فیل بچه بود مدتی آن را با یک طناب بسیار محکم بستم. تلاش زیاد فیل برای رهایی اش هیچ اثری نداشت، و از آن موقع دیگر تلاشی برای آزادی نکرده است. فیل به این باور رسیده است که نمیتواند این کار را بکند!

هر کدام از ما، با نوعی فکر بسته شده ایم که مانع حرکت ما به سوی پیروزی است. ( شاید حرکتی لازم است )

منبع

در متن زیر کدورت و رنجش به زیبایی با ایزو گام عاطفی درز گرفته می شود

زیبا بشنوید به زیبایی بارانی که باریدن گرفته است

متن صوتی