-           فراتر از توانایی کودک دستور ندهید؛ تا هم روحیه عدم اعتماد به نفس و هم روحیه نافرمانی، در او تقویت نشود.

-          دستور مبهم ندهید؛ مثلا«خودت را جمع و جور کن!»

-          درخواست گونه، دستور ندهید؛ مثلا«آیا لطف می کنی اسباب بازی هایت را جمع کنی!»

-          استدلالی دستور ندهید؛ مثلا«لباست را بپوش! وگرنه قرارمان دیر می شود» در این صورت ممکن است کودک با استدلالتان مخالفت کند.

-          یک دستور را چند بار تکرار نکنید.

-          یک دستور روشن، کوتاه و یک مرحله ای بدهید. مثلا«تمام ااسباب بازی هایت را درقفسه بگذار».

-          فرمانبری کودک را با تحسین کلامی یا یک جایزه مادی تشویق کنید.

-          اگر کودک نافرمانی کرد، صرفا یک بار از هشدار «اگر...آن وقت...» استفاده کنید. مثلا بگویید«اگر اسباب بازی هایت را در قفسه نگذاری، آن وقت به مدت یک روز اجازه بازی کردن با آنها را نخواهی داشت».

-          برای فرمانبردار کردن وارد جنگ قدرت با کودک نشوید. اگر صرفا بخاطر ترس از شما فرمانبری کند، هم روانش و هم آینده رابطه اش با شما در معرض آسیب قرار خواهد گرفت.

-          نویسنده : علی صادقی سرشت