نباید از مفهوم مرز، استفاده نادرست کرد؛ این که همسر هر کاری دلش می خواهد انجام بدهد و در پاسخ به اعتراضی که به او می شود، بگوید این مرزی است که من برای خودم ایجاد کردم، نهایت خودخواهی و مرزناپذیری است. مرزها برای فرار از مسئولیت نیستند، بلکه حکایت از این دارند که شما نمی توانید هر کاری که دلتان خواست، انجام بدهید. در واقع، فقط افراد مرزناپذیر احساس می کنند که باید بتوانند هر کاری که می خواهند انجام بدهند؛ برای نمونه، فرد مرزناپذیر چون احساس می کند که هر محدوده ای نامعقول، غیر منصفانه و ناراحت کننده است، از کوره در می رود و پرخاشگر می شود؛ چون گمان می کند همسرش چنان بد طینت شده که در برخی زمینه های زندگی به او پاسخ منفی می دهد. چنان چه کسی با ما ناعادلانه رفتار کند، عصبانی شدن ما عادی است، اما اگر همسرمان به دلیل موجه، محدوده ای برایمان قائل شود، یا به ما پاسخ منفی بدهد، عصبانب شدن ناپختگی است.

خلاصه این که استفاده نادرست از مرزها، بیشتر به جای تشدید علاقه، به بیگانگی و فاصله بین همسران منجر می شود. تعیین مرزها برای این نیست که به رابطه ها پایان دهد، بلکه برای محافظت و عمق بخشی به آن هاست.

بنابراین، در زمینه مرزبندی هم مانند هر کار دیگری، باید مواظب باشیم که دچار افراط و تفریط نشویم و پرخاشگری، خودخواهی، شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت هایمان، وقت گذرانی بیش از حد با دوستان و... را به اسم مرزبندی توجیه نکینم.

صوفی ار باده به اندازه خورد نوشش باد

ورنه اندیشه این کار فراموشش باد

 حضرت علی علیه السلام می فرماید« نادان را یا تندرو یا کندرو می بینی».