تو سرمایه بزرگى دارى و باید تا فرصت دارى با این سرمایه تجارت خوبى را انجام دهى.
تو باید بهترین بازار و بهترین خریدار را بشناسى و از تجارتى که با ضرر همراه است دورى کنى. تو باید توشه اى براى سفر ابدى خویش تهیّه کنى زیرا که راه بسیار طولانى است!
دقیقه ها که سرمایه زندگى تو هستند، کم و کمتر مى شوند، در واقع، عمر تو دارد لحظه به لحظه کم مى شود. چرا براى خودت فکرى نمى کنى؟
تا کى مى خواهى در فکر دنیا و آب و خاک باشى؟ ارزش عمر تو از همه این ها بالاتر است تو باید عمر خود را صرف چیزى کنى که بى نهایت باشد.
آیا سخن مولایت را شنیدى که گفت: آه از توشه کم و راه دور و طولانى!
اگر هدف على(علیه السلام)، بهشت بود پس چرا این چنین سخن مى گوید؟ او توشه بهشت را داشت. او مى خواست به ما یاد بدهد که بهشت مقصد ما نیست، بهشت یک منزل است، راه ما بى پایان است و براى همین هر چه توشه برداریم، باز هم کم خواهد بود. هر چیز در مقابل این سفر بى پایان، کم بها و بى ارزش است.
تو باید متوجّه این راه طولانى بشوى که پیش روى توست، تو باید از آن استعداد بزرگى که خدا به تو داده است، باخبر شوى.
تو باید کارى کنى که همه لحظات عمر تو مفید باشد، خوابیدن، خوردن، رفتن و آمدنت، همه باید حرکت و عبادت باشد. پاى تو همواره باید پاىِ رفتن باشد.
اگر فریاد على(علیه السلام) را شنیدى دیگر فرصت ندارى بازى کنى، فقط کسانى به بازىِ دنیا مشغول مى شوند که هدفى آسمانى ندارند.
یادت هست وقتى بچه بودى به بازى مى رفتى، چگونه براى عروسکى یا توپى گریه مى کردى. وقتى بزرگتر شدى دیگر به عروسک و توپ وابستگى نداشتى. زیرا هدفِ والاترى را پیدا کرده بودى و به دنبال آن بودى.
وقتى هدف تو تغییر کرد دیگر توپ و عروسک براى تو جاذبه نداشت. خوب نگاه کن، بعضى ها با این که بزرگ شده اند به توپ بزرگترى مشغول شده اند، اگر چه این توپ به بزرگى کره زمین باشد!
گروه دیگر اسیر این توپ بزرگ نشده اند زیرا مى دانند که این توپى بیش نیست و هدف آنان نمى باشد.
تو کار بزرگى دارى، باید زاد و توشه براى خودت فراهم کنى، تو سفرى به طول ابدیّت در پیش دارى.
سرگرمى و بازى براى کسى است که کارى ندارد، هدفى و انگیزه اى ندارد، تو که به ضیافتى بزرگ و ابدى دعوت شده اى، باید به فکر آنجا باشى.

دکتر مهدی خدامیان

https://telegram.me/khodamian